ถ้าหากว่าย้อนไปเมื่อราว20 ปีที่ผ่านมา คงไม่มีใครที่ไม่รู้จัก วัลลี บุญเส็ง หรือ วัลลี ณรงค์เวทย์ เด็กหญิงยอดกตัญญู

เด็กหญิงคนหนึ่งที่จะจะต้องวิ่งกลับบ้านไปป้อนข้าวแม่ที่ป่วยและยายที่มองไม่เห็น แม้ว่าในเวลานั้นเธอมีอายุแค่เพียง 12 ปี แต่เธอกลับมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่

ต่อมาครูที่โรงเรียนรู้เรื่องราวของ เด็กหญิงวัลลี ก็เลยพยายามหาทางช่วยเธอ เรื่องราวความกตัญญูของเธอแพร่ออกไป

กระทั่งหนังสือพิมพ์ ไทยรัฐ เสนอเรื่องราวชีวิตของเธอ ทำให้สื่อต่างๆสนใจ เด็กหญิงวัลลี ก็เลยมีชื่อเสียงของคนทั่วทั้งประเทศ

รวมทั้งต่อจากนั้นเรื่องราวของเธอก็ถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์และเขียนเป็นหนังสือออกมา รวมถึงได้รับการช่วยเหลือจากผู้ใจบุญ

หน่วยงานต่างๆแล้วก็อีกมากมาย เรียกได้ว่าเธอเป็น เครื่องหมายสุดยอดความกตัญญู ปี 2524 เลยก็ว่าได้

เด็กหญิงวัลลี เด็กหญิงสายตาสั้นที่จะจะต้องนั่งอยู่แถวหน้าเสมอเพื่อจะได้ดูครูสอนได้ชัดๆในตอนพักเที่ยงของทุกวัน

จะไม่มีใครเห็น วัลลี กินข้าว และก็นั่งเล่นกับเพื่อนๆเหมือนเด็กคนอื่นเพราะเธอต้องวิ่งกลับไปอยู่บ้านระยะทางหลายกิโล

เพื่อไปป้อนข้าวป้อนน้ำแม่ รวมทั้งยายชราที่สายตาช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แล้วเธอก็ต้องวิ่งกลับไปเรียนในตอนบ่าย

ทุกคนตั้งคำถามกับพฤติกรรมหายไปในตอนพักเที่ยงของ วัลลี วันหนึ่งคุณครูตกลงใจติดตามไปดูถึงได้รับรู้ชีวิตของเด็กหญิงยอดกตัญญูคนนี้

และเรื่องราวของเธอก็ถูกถ่ายทอดออกมาในรูปแบบของภาพยนตร์ ซึ่งถือได้ว่าเป็นภาพยนตร์อีกเรื่องที่เรียกน้ำตาได้ทุกครั้งเวลาเปิดมอง

ซึ่งเรื่องราวของเธอถูกเล่าขานแล้วก็กลายเป็นที่ยกย่องในความกตัญญู กระทั่งเปลี่ยนมาเป็นบุคคลต้นแบบในสังคมไทยอยู่ช่วงหนึ่ง

และมีการนำเรื่องราวชีวิตของ วัลลี มาทำเป็นภาพยนตร์รวมทั้งละครทีวี ซึ่งผู้รับบทบาท วัลลี คือ สมฤดี นุ่มอําพันธ์ จนกระทั่งทำให้เธอมีชื่อโด่งดัง

โดย วัลลี ยอดกตัญญู ตัวจริงนั้นมีชื่อจริงว่า วัลลี บุญเส็ง หรือชื่อเดิมเป็น วัลลี ณรงค์เวทย์ เกิดเมื่อปี 2511

ปัจจุบันนี้ ยังคงอยู่ที่บ้านเกิดในจังหวัดสมุทรสงคราม และแต่งงานกับ พันตำรวจโท ธนพัฒน์ บุญเส็ง มีลูก 2 คน